عکس از «مارتین پیو» (Martin Pugh)

ستاره‌هایی که می‌بینید، شاید تخم‌های این مرغ فضایی بزرگ هستند. این سحابی نشری با نام IC 2944 یا سحابی مرغ دونده شناخته می‌شود. در قسمت بالا-چپ عکس، ابرهای مولکولی کوچک تیره‌ای دیده می‌شوند که پر از غبار کدر هستند. این ابرها با نام «گویچه‌های تاکری» (Thackeray’s Globules) هم شناخته می‌شوند و مکان‌هایی هستند که بالقوه می‌توانند محل تشکیل ستاره‌های جدید باشند.

عکس از ناسا، JPL

این رمل شنی تیره‌رنگ روی مریخ چکار می‌کند؟ بازوی روباتیک مریخ‌نورد کنجکاوی درحال بررسی آن است تا برای اولین بار بتوانیم اطلاعات دقیقی از یک رمل شنی روی سیاره‌ای غیر از زمین داشته باشیم. این رمل شنی تیره‌رنگ که در شمال غرب کوه شارپ قرار گرفته، «رمل نامیب» نام دارد و ارتفاع آن به چهار متر می‌رسد. وزش باد باعث می‌شود این رمل هر سال به اندازه‌ی یک متر روی بستر سنگی که رویش قرار گرفته حرکت کند.

عکس از «استید یو» (Steed Yu)

شهاب‌های جوزایی از کجا می‌آیند؟ آن‌طور که در این عکس ترکیبی پیداست، همه‌ی شهاب‌ها از سمت صورت فلکی دوپیکر می‌آیند. این شهاب‌ها در نتیجه‌ی برخورد ذرات گرد و غبار باقی مانده از سیارک ۳۲۰۰ فیتون با اتمسفر زمین بوجود آمده‌اند. این بارش شهابی هفته‌ی پیش به اوج رسید و در این عکس بیش از ۵۰ شهاب بعلاوه‌ی یک آذرگوی پرنور بالای رصدخانه‌ی «ژینگ‌لانگ» (Xinglong)  در چین دیده می‌شود.

عکس از ناسا،‌ JPL-Caltech، UCLA

سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس با قطر ۹۵۰ کیلومتر، بزرگترین جرم کمربند سیارک‌های منظومه‌ی شمسی است. فضاپیمای «سپیده‌دم» (Dawn) از ماه مارس امسال توانسته حدود ۱۳۰ لکه‌ی روشن اسرار آمیز را روی سطح این سیاره‌ی کوتوله آشکار کند. لکه‌هایی که عموما بر اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها بوجود آمده‌اند. روشن‌ترین آن‌ها، تقریبا در مرکز دهانه‌ی «اوکاتور» Occator) قرار گرفته است. تحقیقات روی این لکه‌ها نشان می‌دهد که بیشتر ماده‌ی تشکیل دهنده‌ی آن‌ها، نوعی منیزیوم سولفات به نام هگزاهایدریت است.

عکس از Nasa, Jhons Hopkins U.APL, SwRI

این چاله‌های عجیب و غریب روی سطح پلوتو چه هستند؟ فضاپیمای «افق‌های نو» در گذر نزدیک از کنار پلوتو این عکس را از اشکال کنگره‌ای قسمتی از سطح پلوتو گرفته است. بزرگترین این چاله‌ها، یک کیلومتر قطر دارند و دهها متر به سوی دریاچه‌ای از نیتروژن یخ زده سرازیر شده‌اند. این دریاچه در منطقه‌ی قلبی‌شکل «اسپوتنیک پلانوم» (Sputnik Planum) قرار گرفته است.

عکس از «مالکوم پارک» (Malcom Park)

این هفته بارش شهابی اسدی به اوج رسید. این بارش شهابی، هر سال حوالی ۱۸ نوامبر به اوج می‌رسد، یعنی دقیقا زمانی که کره‌ی زمین از رد غبار به جای مانده از دنباله‌دار ۵۵-پی تمپل-تاتل رد می‌شود. تصویری که می‌بینید، ترکیبی از چند عکس است که از حیاط پشتی یک خانه در انتاریوی جنوبی کانادا گرفته شده است.

عکس از گروه CHART32 با پردازش «یوهانس شدلر» (Johannes Schedler)

روزگاری در فاصله‌ی ۲۰۰ میلیون سالی نوری از ما، دو کهکشان به یکدیگر برخورد کردند. بر اثر این برخورد، مواد کهکشان NGC 5291 در فضای میان کهکشانی پخش شد. این پدیده در دل خوشه‌ی کهکشانی Abell 3574 و صورت فلکی قنطورس رخ داد. در مرکز این عکس می‌توانید کهکشان NGC 5291 و کهکشانی کوچک به نام «صدف دریایی» را ببینید.

عکس از «وارن کلر» (Warren Keller)، «استیو مازلین» (Steve Mazlin)، «جک هاروی» (Jack Harvey)، «استیو مناکر» (Steve Menaker)

کهکشان NGC 3169 (کهکشان بالایی) در فاصله‌ی ۷۰ میلیون سال نوری از ما و در صورت فلکی «سدس» قرار دارد. این کهکشان و کهکشان NGC 3166 (کهکشان پایینی) در فاصله‌ی بسیار اندک ۱۶۰ هزار سال نوری از یکدیگر قرار گرفته‌اند و نیروی گرانش آن‌ها تاثیر زیادی روی یکدیگر می‌گذارد. به همین دلیل نیز دیسک کهکشان NGC 3166 اندکی خمیده شده است. احتمالا در مرکز کهکشان پایینی یک سیاه‌چاله‌ی ابرپرجرم قرار گرفته است.

عکس از «اسکات کلی» (Scott Kelly)، ناسا

از سال ۲۰۰۰، تقریبا همیشه فضانوردانی در ایستگاه فضایی بین‌المللی حضور دارند و در آن زندگی می‌کنند. اکنون پانزدهمین سالگرد تولد این ایستگاه فضایی بزرگ است و فضانورد اسکات کلی، این عکس را ۹ آگوست ۲۰۱۵ گرفته و ارسال کرده است. عکسی که در آن، قسمتی از بدنه‌ی ایستگاه، سیاره‌ی زمین و پهنه‌ی وسیع راه‌شیری نمایان هستند.