عکس از «کریس کوتسیوپولس» (Chris Kotsiopoulos)

«خلیج لول‌ورث» (Lulworth) در سواحل جنوبی انگلستان قرار دارد. این عکس زیبا از این خلیج و انقلاب زمستانی خورشید گرفته شده است. زمانی که خورشید از جنوب‌ شرقی‌ترین زاویه‌ی ممکن طلوع و در جنوب غربی‌ترین زاویه‌ی ممکن غروب می‌کند. عکاس پنج عکس از هنگام طلوع تا غروب خورشید گرفته و بدین ترتیب کوتاه‌ترین روز سال را به تصویر کشیده است.

دکتر محمود واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در حاشیه‌ی مراسم تقدیر و معارفه‌ی رییس پژوهشگاه فضایی ایران گفت:” در تلاش هستیم تا ماهواره‌ی ملی کشور را طراحی و بسازیم و امیدوارم تا سال ۱۴۰۴ به این هدف دست پیدا کنیم.“

واعظی به این موضوع اشاره کرد که طراحی و ساخت ماهواره‌ی سنجش از راه دور از دیگر برنامه‌های وزارت ارتباطات خواهد بود و این هدف تا پایان برنامه‌ی ششم توسعه محقق خواهد شد. وی در ادامه گفت که با توجه به نیازهای کشور در بخش‌های تصویر، صدا، مخابرات، اینترنت و همچنین رصد کردن زمین از فضا، وزارت ارتباطات به دنبال ساخت ماهواره‌ی ملی است.

براساس گفته‌های واعظی مجموعه‌ی وزارت ارتباطات اقدام به طراحی و ساخت ماهواره‌ی ملی برای کاربردهای مخابراتی و اینترنتی کرده است. البته تا زمانی که ماهواره‌ی ملی ساخته شود، ایران برای طراحی و ساخت ماهواره با کشورهای مطرح در این حوزه وارد مذاکره خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود قرار داد این کار تا سال آینده به پایان برسد.

محمود واعظی در ادامه درباره‌ی بازپس‌گیری ماهواره‌ی بلوکه شده‌ی مصباح صحبت کرد و گفت:”بعد از رفع تحریم‌ها مذاکرات خود را با کشور ایتالیا برای بازپس‌گیری ماهواره‌‌ی مصباح آغاز می‌کنیم.”

وی از مذاکره برای ثبت نقاط مداری مختص ایران خبر داد و اظهار کرد:”برای اداره‌ی نقاط مداری مراحل طولانی را طی کرده‌ایم و هم اکنون بعضی از این نقاط مداری متعلق به ایران در فضا به ثبت رسیده است.”

یک موشک برای ارسال غذا و تجهیزات ضروری به ایستگاه بین‌المللی فضایی پرتاب شد. این پرتاب بعد از ماه‌ها انتظار و تلاش‌های ناموفق سرانجام به نتیجه رسید و تجهیزات را برای فضانوردان ارسال کرد.

موشک Atlas 5 که الان در راه است، قرار بود سه روز پیش از ایستگاه نیروی هوایی Cape Canaveral در آمریکا عازم شود ولی به دلیل شرایط آب‌وهوایی نامساعد، این سفر به تاخیر افتاده بود.

این موشک حاوی کپسولی به نام «سیگنوس» (Cygnus) است که اگر کارها طبق برنامه پیش بروند، روز چهارشنبه به دست افراد مستقر در فضا خواهد رسید. از ماه فروردین تا حالا این اولین موشکی هست که برای آن‌ها ارسال می‌شود.

‌

‌

در این کپسول ۳۵۰۰ کیلوگرم بار شامل مواد غذایی، ابزار کامپیوتری، ملزومات قدم گذاشتن در فضا، وسایل علمی و سایر اقلام مورد نیاز و ضروری گذاشته شده است. ایستگاه مستقر در فضا که منتظر این کپسول هست، الان برای ۴ ماه آینده غذا دارد ولی برنامه به این قرار است که همیشه شش ماه جلوتر مواد غذایی که برای زنده ماندن لازم هستند در سفینه مهیا باشد.

«توری برونو» (Tory Bruno)، مدیر شرکت سازنده‌ی موشک در توییتر خود به طنز نوشته: “بابانوئل در راه است.”

‌

‌

شش فضانوردی که فعلا در آن ایستگاه مستقر هستند، گفته‌اند که می‌خواهند هنگام عبور از فراز اقیانوس اطلس، از کپسول سیگنوس عکاسی کنند. «اسکات کلی» (Scott Kelly)، یکی از فضانوردان، در توییتر خود نوشت: “تصویر خوبی در افق شکار کردیم.”

از ماه فروردین تا حالا این اولین موشکی هست که برای آن‌ها ارسال می‌شود.

مدتی بود که کم شدن تجهیزات و غذا باعث نگرانی همه شده بود. قضیه این‌طور بود که دو شرکت خصوصی Orbital ATK و SpaceX با ناسا قرارداد همکاری نوشتند تا تجهیزات لازم برای پرتاب کپسول را تامین کنند. اما موشک‌های هر دو شرکت حین پرتاب با مشکل مواجه شدند. پرتاب موشک SpaceX در خرداد ماه موفقیت‌آمیز نبود و موشک Orbital ATK هم در مهرماه منفجر شد. اوایل سال میلادی گذشته (حدود دی‌ماه گذشته) هم روسیه اقدام به پرتاب موشکی کرده بود که آن هم شکست خورد.

فضاپیمای افق‌های نو عکس‌هایی از یک روز کامل سیاره‌ی پلوتو گرفته است.

یک روز در پلوتو معادل ۶٫۴ روز روی سیاره‌ی زمین است و در این عکس‌ها برای اولین بار است که تصویرهای جالبی از یک روز کامل در این سیاره‌ی کوچک را می‌بینیم.

پیش از این هم تصاویر متعددی از این سیاره و جزییات روی آن به دست ما رسیده بود که کوه‌ها یا هلال سیاره را به نشان می‌داد.

قمر این سیاره هم هر ۶٫۴ روز یک‌بار به دور آن می‌گردد.

۱۰ تا از بهترین عکس‌هایی که از پلوتو و کارن گرفته شدند، در قالب دو عکس ترکیبی (composition) درست شده‌اند. این عکس‌ها با دوربین‌های Long Range Reconnaissance Imager موسوم به LORRI و Ralph/Multispectral Visible Imaging Camera، متعلق به ناسا گرفته شده‌اند.

این عکس‌ها در ۱۶ تیر ماه (۷ جولای) و در زمانی گرفته شدند که فاصله‌ی بین نیو هورایزنز از ۸ میلیون کیلومتر به ۶۴۵۰۰۰ کیلومتر رسید؛ پس چون خیلی نزدیک شده بود می‌توانست تصاویر خوبی را ثبت کند.

چند روز پیش شرکت اسپیس‌ایکس کار خیلی شگفت‌انگیزی انجام داد. مهندسان این شرکت توانستند برای دومین بار موشکی را به فضا بفرستند و استیج اول آن را سالم روی زمین بنشانند. البته این اولین بار بود که موشک فالکن ۹ روی شناور واقع در اقیانوس فرود آمد. آن‌ها قبلا توانسته بودند موشک را روی سکویی در خشکی فرود آورند. قرار است اسپیس‌ایکس استیج یک را بازیابی و دوباره و چند باره از آن استفاده کند. ظاهرا که هر موشک فالکن ۹ حدود ۶۰ میلیون دلار قیمت دارد. ولی اگر استیج اول بازیابی و از آن در پرتابی دیگر اضافه شود، این هزینه به شدت کاهش می‌یابد. اسپیس‌ایکس الان فقط یک مرحله از کار را انجام داده و احتمالا قسمت سخت‌تر باقی مانده است. «ایلان ماسک» مدیر اسپیس‌ایکس گفته بود که هزینه‌ی سوخت هر موشک چیزی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار دلار است. این درحالیست که ساخت استیج یک ۶۰ میلیون دلار آب می‌خورد. او گفته بود که استفاده‌ی مجدد از موشک می‌تواند هزینه‌ی پرتاب را تا ۱۰۰ برابر کاهش دهد. ولی آیا واقعا مهندسان اسپیس‌ایکس می‌توانند با هزینه‌ی این‌قدر کم استیج یک را بازیابی و دوباره از آن استفاده کنند؟

چند دهه پیش هدف از ساخت ناوگان شاتل، امکان استفاده‌ی مجدد از آن بود. استفاده‌ی مجددی که انتظار می‌رفت با هزینه‌ای خیلی کم مسیر شود. ولی در نهایت برنامه‌ی شاتل به صورتی پیش رفت که هر پرتاب بین ۴۵۰ میلیون تا ۱.۵ میلیارد دلار برای ناسا آب خورد. این خطر را قطعا مدیران و مهندسان اسپیس‌ایکس هم حس کرده‌اند. اینکه ممکن است بازیابی استیج اول موشک فالکن ۹، به اندازه‌ای که فکر می‌کردند ارزان نباشد. به خصوص اگر محموله‌ای که موشک می‌خواهد حمل کند خیلی با ارزش باشد، حساسیت کار خیلی بیشتر می‌شود و ممکن است نیاز به تعمیرات اساسی پیش آید.

عکس از خدمه‌ی STS-132، Expedition 23

ایستگاه فضایی بین‌المللی بزرگترین سازه‌ای است که بشر در فضا ساخته. کل مساحت ایستگاه فضایی به اندازه‌ی یک زمین فوتبال است. البته قسمت کمی از آن شامل ماژول‌هایی می‌شود که فضانوردان در آن زندگی می‌کنند. ایستگاه فضایی آن‌قدر بزرگ است که باید قسمت به قسمت در فضا سر هم می‌شد و امکان پرتاب یک‌جای آن وجود نداشت. این ایستگاه دارای خرپاهای بزرگی است که بعضی از آن‌ها ۱۵ متر طول و ۱۰ هزار کیلوگرم وزن دارند.

عکس از «ویتا پریستر»

این‌ها چه نوع ابرهایی هستند؟ هرچند که منشاء آن‌ها مشخص نیست، ولی برخلاف ظاهر ترسناکشان نشانه‌ی وقوع طوفان نیستند. این ابرها با نام غیر رسمی «موج‌دار شوریده» (Undulatus asperatus) شناخته می‌شوند و ظاهر خیلی جالبی دارند.