عکس از «کریس کوتسیوپولس» (Chris Kotsiopoulos)

«خلیج لول‌ورث» (Lulworth) در سواحل جنوبی انگلستان قرار دارد. این عکس زیبا از این خلیج و انقلاب زمستانی خورشید گرفته شده است. زمانی که خورشید از جنوب‌ شرقی‌ترین زاویه‌ی ممکن طلوع و در جنوب غربی‌ترین زاویه‌ی ممکن غروب می‌کند. عکاس پنج عکس از هنگام طلوع تا غروب خورشید گرفته و بدین ترتیب کوتاه‌ترین روز سال را به تصویر کشیده است.

عکس از «ژیل فرای» (Gill Fry)

به هنگام تحویل سال نوی میلادی، خورشید مقداری از جرم تاج خود را (CME) روانه‌ی زمین کرد و در نتیجه یک طوفان ملایم ژئومغناطیسی رخ داد. به همین دلیل آسمان مناطق نزدیک به قطبین زمین، حسابی رنگارنگ و زیبا شد. این عکس در استرالیا گرفته شده و در آن درخشش زیبای قرمز رنگ شفق قطبی دیده می‌شود. به جز شفق قطبی، نورهای زیبای دیگری هم در آسمان حضور دارند، از جمله راه‌شیری جنوبی، ستاره‌های آلفا و بتا قنطورس و ستاره‌های پرنور صلیب جنوبی.

عکس از ناسا، سازمان فضایی اروپا، تلسکوپ هابل

این دو کهکشان گویی در حال رقصی برای مرگ هستند. آن‌ها مدتی پیش چنان به هم نزدیک شدند که ماده‌ی درونشان اکنون با پلی به طول ۷۵ هزار سال نوری به هم متصل شده است. پلی متشکل از ستاره‌ها و گرد و غبار میان ستاره‌ای که بر اثر کشندهای گرانشی شدید بین این دو ایجاد شده است. کهکشان سمت راست، NGC 3808A نام دارد و پر از خوشه‌های ستاره‌ای بسیار پرنور و جوان است. کهکشان سمت چپ، NGC 3808B نام دارد و به نظر می‌رسد درون ماده‌ای که قسمتی از آن پل میان دو کهکشان را ساخته‌، طناب‌پیچ شده است.

عکس از «فلیپ ای کرودن» (Phillip A Cruden)

این روزها سیاره‌ی زهره به مثابه‌ی یک ستاره‌ی صبحگاهی پرنور در افق جنوب شرقی می‌درخشد. صبح روز ۱۶ آذر، هلال نازک ماه به ملاقات این سیاره رفت. ولی این یک ملاقات عادی نبود و ساکنان آمریکای شمالی و مرکزی، شاهد پنهان شدن زهره پشت ماه بودند. آن‌ها پدیده‌ی اختفای زهره را مشاهده کردند. این تصویر، مجموعه‌ای از چند عکس است که مراحل نزدیک شدن زهره و ماه به یکدیگر و سپس پنهان شدن زهره را نشان می‌دهد. این عکس‌های تلسکوپی از شهر فینیکس در ایالت آریزونای آمریکا بین ساعت‌های ۹:۳۰ تا ۹:۳۵ صبح گرفته شده‌اند.

برای مشاهده‌ی عکس در ابعاد بزرگ روی این لینک کلیک کنید.

منبع: Apod.Nasa.gov

عکس از HiRISE, MRO, LPL, NASA

این عکس را مدارگرد MRO در سال ۲۰۰۸ از حوالی قطب شمال مریخ گرفته است. ممکن است فکر کنید قسمت‌های تیره‌رنگ، درختچه‌هایی روی شن‌های سطح مریخ هستند. اما واقعیت این است که نور خورشید در بهار، یخ کربن‌دی‌اکسیدی سطح مریخ را ذوب کرده و در نتیجه شن‌های تیره‌رنگ داخل رمل‌های شنی پیدا شده‌اند. وقتی نور خورشید یخ‌های قسمت‌های بالایی رمل‌ها را ذوب می‌کند،

عکس از «فریتس هلموت همریش» (Fritz Helmut Hemmerich)

صورت فلکی ارابه‌ران، در آسمان شب‌های سرد زمستانی نیم‌کره‌ی شمالی اوج می‌گیرد. این صورت فلکی پر از خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌ است. این عکس که قسمتی از مرزهای ارابه‌ران به قطر هشت ماه کامل را نشان می‌دهد، در طول‌ موج‌ها و فیلتر‌های عکاسی مختلف گرفته شده است. در قسمت بالا و سمت چپ می‌توان سحابی IC 405 که در فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری از ما قرار گرفته است را دید.

محققان راهکار جدیدی برای ساخت آسانسورهای فضایی پیدا کرده‌اند. مواد جدیدی که کشف شده است، می‌تواند ماده‌ی اولیه‌ی ساخت آسانسورهای فضایی باشد.

نانوبافت‌های الماس می‌توانند آینده‌ی بسیاری از محصولات فضایی و الکترونیکی را تغییر دهند.

چند سالی است که دانشمندان از گرافین به عنوان یکی از بهترین مواد برای ساخت سازه‌های فضایی نام برده‌اند، اما ماده‌ی دیگری هم کشف شده که آن هم از خانواده‌ی مواد کربنی است. نانوبافت‌های الماس، کریستال‌های کربنی یک بعدی هستند که به انداز‌ه‌ی الماس سختی و قدرت دارند.

دانشمندان آزمایشگاه دانشگاه Penn State سال گذشته توانسته بودند چنین موادی تولید کنند. با این حال، راهکاری برای تولید انبوه این الیاف الماس کشف نشده بود. دانشمندان هم‌چنین می‌گفتند که الیاف الماس ممکن است با بلندتر شدن، ساختار شکنندگی بیشتری پیدا کنند.

‌

‌

اخیرا تیم تحقیقتی دانشگاه تکنولوژی کویینز‌لند با استفاده از مدل‌سازی کامپیوتری، فهمیده‌اند که می‌توان مولکول‌ها را طوری در ساختار تکرارشونده‌ی حلقه‌های بنزنی یک نانوبافت الماس قرار دهند تا این فیبر ساختار شکنندگی‌اش را از دست دهد و منعطف شود. محققان می‌گویند که با ساختار صحیح مولکولی، می‌توان از این نانوبافت‌های الماسی، سازه‌هایی سه‌بعدی بزرگ و بسیار قوی ساخت.

عکس از «استانیسلاو وولسکی» (Stanislav Volskiy)

صورت فلکی شکارچی به سه ستاره‌ی کمربند جبار محدود نمی‌شود و منزلگاه پدیده‌های خیلی شگفت‌انگیزی است. تمام این صورت‌فلکی، پر از سحابی‌های نورانی و خیره‌کننده است. برای ثبت آن‌ها، در اصطلاح عکاسی باید نوردهی زیادی انجام داد. عکسی که می‌بینید، حاصل ۲۱۲ ساعت نوردهی (حدود ۸.۸ شبانه‌روز) در شب‌های صاف مختلف سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ است.

عکس از «مالکوم پارک» (Malcom Park)

این هفته بارش شهابی اسدی به اوج رسید. این بارش شهابی، هر سال حوالی ۱۸ نوامبر به اوج می‌رسد، یعنی دقیقا زمانی که کره‌ی زمین از رد غبار به جای مانده از دنباله‌دار ۵۵-پی تمپل-تاتل رد می‌شود. تصویری که می‌بینید، ترکیبی از چند عکس است که از حیاط پشتی یک خانه در انتاریوی جنوبی کانادا گرفته شده است.

عکس از «تری هنکاک» (Terry Hancock)

سحابی شکارچی (جبار) که با نام M42 هم شناخته می‌شود، یکی از مشهورترین سحابی‌های آسمان شب است. M42، مثل بسیاری سحابی‌های دیگر، محل تولد ستاره‌ها است. در مرکز این سحابی نشری که در تصویر به رنگ قرمز درآمده، می‌توان ستاره‌هایی را دید که در دوران کودکی خود به سر می‌برند. در قسمت سمت چپ M42، ناحیه‌ای آبی‌رنگ می‌بینید که شامل سحابی‌های بازتابی NGC 1973، NGC 1975 و NGC 1977 می‌شود. به کل این مجموعه، سحابی «مرد دونده» هم می‌گویند.